Certe non potest. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duo Reges: constructio interrete. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Efficiens dici potest.
Quare ad ea primum, si videtur; An hoc usque quaque, aliter in vita
Oratio me istius philosophi non offendit; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Urgent tamen et nihil remittunt. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere.
Quod quidem nobis non saepe contingit?
Quod cum dixissent, ille contra. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed quid sentiat, non videtis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed haec omittamus; Sint modo partes vitae beatae. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Memini vero, inquam; An potest cupiditas finiri? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.